Geceler siyahın bürünmüş sensiz hüzünde
Bedenim yokluğunda dünya yok gözümde
Seni düşünürken hisseder misin yüreğinde
Sensiz sabahlara uyanmak gelmez içimde

Her gece resimlerine bakarım ağlar gözlerim
Hüzün çöküyor yüreğime seni ne çok özlerim
Görmek istesem de göremem sensiz düşlerim
Sensiz sabahlara hiç uyanmak istemezdim

Eskiden gece karanlıklarını çok severdim
Gökyüzünde yıldızları sen diye seyrederdim
Hiç olmasın sabah güneş doğmasın isterdim
Sensiz sabahlara hiç uyanmak istemezdim

Dokunsan bin ah işitirsin sensiz yüreğime
Dökülen bütün hüzün yaprakları üstümde
Ecelim gelir alır bir gün sensizken beni de
Sensiz sabahlara uyanmak gelmez içimde

Çekmiyor artık bu yürek çıtkırıldım oldum
Senden gelen hiçbir sözü kaldırmaz oldum
Düşüncelerim hayallerim beynime yük oldu
Sensiz sabahlara uyanmaksa bana haram oldu

Mutlu olmak bizimde hakkımız değil mi?
Yılların özlemi sarmış bu naçiz bedenimi
Sarılsam sensiz sabahlara inat koklasam seni
Sensiz sabahlara uyanmak gelmiyor içimden şimdi

Ruhum daralıyor sevdana hasret yanmışım
Sensiz hüzünde yüreğim ağlıyor bakışlarım
Geçmiyor zaman bitmiyor günler sevdandayım
Sensiz sabahlara uyanmak istemem ben yastayım