Bazen,
Hiç düşünmediğimiz anlarda.
İsyanlar sarar iç dünyamızı.

Bahaneler bulup,
Sevdiklerimize veda edip,
Kırıp dökerek her şeyi.
Uzaklaşmak isteriz..

Bir sevgi bitişimidir,
Aşk yorgunluğumudur bilinmez.
Bitirmek isteriz,
Kopmak isteriz sevdiklerimizden..

Elveda,
Hoşça kal,
Senden gidiyorum sözcüklerini,
Söylemek zordur aslında..

Ama söyleriz,
Yangınları,
Vereceği acıları düşünmeden.
Söyleyince gittiğimizi,
Unutacağımızı sanırız..

Yalnızlığımız da,
Başlar özlem duyguları.
Damarlarımızda gitmeyen,
Sevgiler dolaşır patlarcasına.
Kavgaların bile,
Mutluluk verdiğini anlarız.

Dönmek,
Başlamak isteriz yeniden..

Yaraladığımız kalbi onarmak,
Gidiyorum dediğimiz,
Gönüle girmek isteriz delice.

Keşkeler sarar her yanımızı.
Karşılaşmak isteriz kuytularda.
Sarılıp konuşmadan,
Ağlamak isteriz onurumuzla..

Sözcüklerin anlamsızlaştığı,
Duyguların boşaldığı,
Tenlerin bayramlaştığı seremonide,

Gözlerimiz yaşlı,
İç dünyamız huzurlu,
Ama mutlu,
Ayrılmadan öylece,
Kalmak isteriz..

İşte o zaman anlarız,
Gidiyorum derken bile,
Gidemediğimizi..

Elvedaların da,
Gitmelerin de,
Aslında kalmak olduğunu..

Enver ÖZEL
18.05.20011
Saat:01:27