İstanbulda yıldızlar yağmur oldu.
Karanlık korkutan değil
Korkudan saklanan bir siyah artık,
Yıldızlar güne çeviriyor istanbul kıyılarını
Güneş doğmaya tenezül bile etmiyor, edemiyor
Çünkü o yüreğimi aydınlatıyor, bende yıldızları.
İstanbul’da yüzemiyor artık deniz kızları.
Haramdan kaçırıyor güneş gözlerini
O yüzden yüreğim böyle yağmur böyle toprak.

İstanbul’da gözlerin dalga oldu,
Vurdu tenime usul usul bir şarkı söylercesine
Melodisini martılar dokudu yüreğe
Vapurları bir selam oldu selam almayı bilene!

İstanbul konuşur yine
Özünü arar duygular tutsak cümlelerde
Bir tren parçalar duyguları
Beğendiğini ayırır beğenmediğini biçer ve gider
Ve yine gelir aynı durağa
Baktığımda parçalananları canlı
Canlıları parçalanmış görürüm.

İstanbul almayı vermekten daha çok sever
Bu yüzden sana ikide bir gel diye nakarat eder
İstanbul büyük bir şehir amma
Bende ki bu yürek bir başına istanbul eder.

İstanbul bağlar kendini adama
Bana göre buda bir aşk
Elbette ki anlayana...!