Bir mahşerdeydik sanki günlerin kavurduğu,
Solgun benizlerin birer birer toprak olduğu.
Bir can beklediler belki yaşamak için,
Bir adım beklediler sanki koşmak için.
Türk’üm demek istediler belki bu ölüm oyununda,
Zifirilerle uyandılarsa da sabahlara,
Yıldızlarını hiç kaybetmediler ufukta.
Gün karartmalı hayatlarla doğdu yalnızlıklara,
Ama yıldırmadı hiç bir zaman yürüyenleri aşk yolunda.

Bir ışık doğar dediler Türk’ün bahtına/Çare diye bağıran evlatlara/Bekle dediler Türk’ün dirilişini, ağlayanlara.

Işığın mavileri gözüktü Samsun’da,
Alev saçıyordu milletini kavuran karabasanlara,
Ben geldim diyordu yarınlı sabahlara.

Samsundaki dirilişte/Toprağın sulanışını gördü şehit nefesinde/Gelecek için ileri dedi her seferinde

Gördü gençlerin kalbini istiklal siperlerinde,
Biliyordu bombo olup yağacaktı aç gözlülerin inlerine.
Kızıl şerbet içenleri uğurladı şehitlik mertebesine,
Ve bir tek şey söyledi gelecek nesillere.

Ümidim dedi/Emaneti verdi korkusuz yüreklere/Bizler kurduk sizler yaşatacaksınız hilali göklerde/Ve atam söz olsun ki sana yorulmayız biz bu sevdayı taşırken omuzlarda/Bırakmayız asla cennetimizi kanlı ağızlara/Ya Allah Ya Bismillah/Parola/Sonuna kadar vatan...




Şiirimde yardımcı olan herkese çok teşekkür ediyorum.........Tülay ablama,Ercan abime,Abdulkadir abime,Kadir Beye...hepsine çok ama çok teşekkür ediyorum çok sağolun.........

TÜLAY ABLACIM O GÜZEL KALBİNDEN ÖPÜYORUM.ALLAH GÖNLÜNE GÖRE VERSİN ABLAM...SELAMETLE......