3
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1357
Okunma
Parke taşları arasında uçuk mavi,
Büyüyor lakin ezilmeye mahkûm hali.
Çekmiş toprağını sıkışmış dizlerine,
Güneşten bir ziya doğrulmasına kâfi.
Sırlı köküne değiyor rahmetten damla,
Büyüyor işte her sabah başka idamla.
Çevresinde sohbete durmuş üç beş adam,
Bir de deli beli kırık peltek ahkâmla.
Parke taşları arasında derin uyku,
Gecede yapayalnız garipçe bir tutku,
Neydi bu aklımı başımdan alan nebât,
Tutuldu boşluğa düşen fikrimin nutku.
Bıraksa soğuk taşlar yürüyecek kökü,
Taşacak yapraklarından umuda sözü,
Biliyor evvele düşen akıbet nedir,
Hürriyet yitik, naaşı kalkmamış ölü.
5.0
100% (1)
Cevap Yaz
