İstanbul kenar mahallerinden birinde
Dört çocuklu bir anne, kocası askerde
Memleketlerinden uzak, gurbet ellerde
Yaşam, geçim imkansız olmuş köylerinde

Daha on dört yaşındaydı evlendiğinde
Yirmi, çocuklarla şeh’re geldiklerinde
Asker yolu beklemek zor gelir gönlüne
Kırk gün de geçer, kavuşursun yiğidine

Çamaşır yıkarken evinin bahçesinde
Bebeler cıvıl cıvıl etrafında...........

...Ve bir askeri araç durur
Köhne evin önünde...

’M.K.’nın evi burası mı’

......

’Peki Siz neyi oluyorsunuz’

......

Sessizlik hakim

......

Birden, çığlıklar; sessizliği parçalarcasına
Örtülür İstanbul’un üzerine

İstanbul ağlar
Ülkem ağlar

Ve akşam televizyonlarda şu alt yazıyı okuruz

’Flash Haber:
YÜKSEKOVA’DA ÇATIŞMA ÇIKTI. 1 ASKER ŞEHİT DÜŞTÜ,
1 TERÖRİST ÖLÜ ELE GEÇİRİLDİ’

Ardından ikinci altyazı

’Flash Haber:
YAPILAN İNCELEMELER SONUCUNDA, ÖLDÜRÜLEN TERÖRİSTİN,
ŞEHİT DÜŞEN ASKERİN AMCAOĞLU OLDUĞU ANLAŞILMIŞTIR’

Ve içim titriyor...

Kalemim ağlıyor...,
Boğuluyor yazılarım ak n göz yaşl rım a...