9
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1289
Okunma

Fırtınaların,
engin dalgalar arasına attığı
dalından ayrılmış,
bir yaprak misaliydi,
narin ve yalnız kadın...
Yalan dünyanın
yalancı yüzleri,
yalan sözleriyle aldattılar,
tomurcukken
solmak üzereydi,
bitkin,
bitap düşmüştü,
ak sütten çıkmış,
saf ve yalnız kadın...
İnanmıştı,
uyduruk masalların,
uyduruk aşklarına,
sevmişti kendince,
dişlerini görmediği köpek balıklarını
yar bilmişti,
yaren bilmişti
dev bildiği cüceleri,
yürekli ve yalnız kadın...
Binbir entrikanın kol gezdiği dünyada,
yorulmuş,
dermansız kalmak üzereydi,
boğmak üzereydi onu,
köpek balıklarının yoldaşı dalgalar,
gözüne ilişen güneşten,
bir el uzanmış,
kıyıya alıvermişti,
şaşkındı
güzel ve yalnız kadın...
Silkinmiş,
kendine gelmişti,
dünyanın rengarenk güzellileriyle göz göze gelmiş,
yeniden,
gözlerini açmıştı dünyaya
avuçladığı güneşi,
içine çekerek,
’’hoş geldin,
hoş geldin hayat...’’
diyerek...
5.0
100% (8)