Marsta hayat var biliyorum,
Hemen soruna cevap veriyorum,
Ne Discovery fotoğrafladı,
Ne de Nasa açıkladı,
Doktorlar ise teşhis koyamadı,
Aslına bakarsan kimse beni anlamadı...

Eminim, şüphem yok aklımda,
O çorak kızıl topraklarda,
Muhakkak vardı hayat bir zamanlar marsta,
Baksana şu çılgın marslılar her tarafta...

Kendi gezegenine bu kadar yabancı,
İçinden çıktığı topluma, atasına kalaycı,
İkiyüzlü, nankör ve de yalancı,
Marslılar ülkemizde amansız istilacı...

Konuşuyor marslılar kendi dilinde,
Kılığı kıyafeti ile insan suretinde,
Gözü kaşı yerli yerinde,
Arz-ı endam ediyor her sahne de...

Tüketmişler kaynakları gezegenlerin de,
Sırada biz varız, aman ha, hedeflerin de,
Boş gözlerle bakıyor, gülüyor,
Arada bir sövüyor, sataşıyor,
Pişmiş kelle işte
Durmuş tam karşımda sırıtıyor...

Marslılar kendini dünyalı sanıyor,
Dünyalıları ısırıyor,
Ne dinliyor ne anlıyor,
Hem çalıyor hem de sahipleniyor...

Ne yapmalı ne etmeli,
Nasıl silip süpürmeli,
Geldiği yere geri göndermeli,
Yok yok tez elden iade edilmeli...

Hiç olmadı, düşünmeden marsa yerleşmeli...

Mart 2011