Hayatı doğduğumda anlattılar ebenin tokadıyla.
Hayatı yaşadığımda anlattılar aile sadakatiyle.
Hayatı evlendiğimde anlattılar nasıl bağlanacağımı.
Hayatı çocuğum olduğunda anlattılar nasıl sevileceğini.
Bir anlatılmayan yalansız olmadığıydı.
Ben yinede sevdim yinede zorladım gücümü.
Hayatı sevdim yalansız sevdim.

Bırakmadılar toprağı seviyim.
Bırakmadılar bir gün olsun sevgiye doyayım.
Bırakmadılar kendimle bir dakika yalnız kalayım.
Kime nasıl yaranayım derken insanlığımdan çıktım.
Hadi bir gün bu bildiklerimle yaşayayım derken.
Sevgi asıl sevginin nereden geldiğini unuttum.
Hayatı sevdim yalansız sevdim.

Her bakışa inandım sevgidir dedim.
Çıkarların riyakârca tarafıma döneceğini bilemedim.
Ben yaklaştıkça kaçanlar bizdendir dedim.
Yalnız kaldığımda bir nebze olsun geriyi düşünmedim.
Hadi bir gün onlarda anlar dedim.
Ben hayatı sevdim yalansız sevdim

Zaman geçti ömür bitti ebeden sonra imam geldi.
Nasıl bilirdiniz dediğinde bir yalanda bana söylendi.
İyiydi dendi. Nasıl yalnız bırakıldığından söz edilmedi.
Kimse diyemezdi itiraz edende olamazdı zaten.
Bakmak görmek acaba söylesem mi demek istedim.
Sesim boğazımda düğümlendi sesim çıkmıyordu.
Ama yıllar sonraya işte benim hayatım diyebildim.
Ben hayatı sevdim yalansız sevdim.
MEHMET ACET
Yaşamdan Esintiler kitabımdan