Zaman hızlı geçer be arkadaş hem de çok hızlı
Yavaş yavaş ayrılır yollarımız seninle
İlkbaharı yaşadığımız şu günler çabucak geçer
Bir sabah uyandığında her şey tersine döner
İnsan yaşlandığını biraz geç anlar
Ta ki yaprak dökümü başlayana kadar
Bir gün gelir alnımızdaki çizgiler artar
Ve birer birer dökülür dalından son yapraklar
Belki ben senden önce gideceğim bu diyardan
Belki de sen daha önce döküleceksin hayat ağacından
Derken yavaş yavaş yok olacak tüm yaşanılanlar
Arkadan hatıralarımız kalacak 10–15 gün konuşulan
Ve belki birkaç yaşlı dost bir ayağı çukurda olan
Onlar ağlayacak arkamızdan
Ve onlar anlatacak hatıralarımızı hiç usanmadan
Şimdi beraberiz ne kadar güzel
Acılarımızda ve mutluluğumuzda beraber
Ama ya yarın gittiğinde be arkadaş
Kim ortak olacak o dertli günümüzde
Acılarımızı kim paylaşacak
Dediğim gibi dost önce duygular yıpranacak
Unutkanlık başlayacak
Yağmurda şemsiyesiz dolaştığımız o günler hayal olacak
Çünkü öksürük başlayacak
Eee dost yaşlılık hali üşütmemek gerek kendini
Belki çok fazla tutmayacak ayaklarımız
Eskisi gibi koşamayacak
Ve hatta nefes nefese kalacak yürüdüğünde
Söyle dost buna nasıl dayanacak bu kalp
Derken belki bir sabah gazetede
Taziyemiz okunacak
İyi adamdı merhum denecek
İki üç kişi ağlayacak
Sonra yaşanılanlar, hatıralar her şey unutulacak
Bir iki eski fotoğraf hatırlatacak bizi
Ve bir gün onlarda yırtılıp çöpe atılacak
Tıpkı hatıralar gibi
Tıpkı hatıralar gibi

ASLI GÜNEY