Sen uyumana devam et güzel kız
Rahatsız etmesin seni bakışım
son seferinde yolcusuyuz
Bu otobüsün
İkimizde akşamdan kalmayız belli
İkimizinde gözleri uykusuz

Pencereden süzülen bu yağmur
Annenin söylediği zikirden olsa gerek
Belki babamın göz yaşlarıdır
Seni mutluluğa götüren bu yol
Beni ayrılığa götürüyordu bilerek

Bakma gözlerime öyle masum
Yolun sonunda bir daha karşılaşmayız
Her gördüğünü sevemez ya insan
Alışmalıyız

Sen bana bakarken
Bilemezsin sana şiir yazdığımı
Sanırım unutmam
Annen vardı diye tanışamadığımızı

Üzülmesin kalbin
Yarın olunca unutursun
Ben gibi çok çıkar karşına
Elbet onlara aşık olur
Eline dokunursun
Yarın olunca unutursun

Recep Özdemir

22 ocak 2010 tarihinde denizli seyahat ile yolculuk yapacaktım o sıralar askerdim izine gelmiştim izinimin bittiği gün 22 ocak da denizli turizmden uşak- istanbu seferi ne 34 numaralı koltuğa bilet aldım 31 numarada annesiyle oturan genç bir bayan vardı tahmin edersem öğrenci idi uşak tan çıktığımızda banaza varıncaya kadar kızın gözleri bende idi nedeni ni ben de bilmiyorum hiç ilgilenmedim ben.. banazdan sonra kütahya ya varıncaya kadar uyudu o uyurken o na bakmıştım çok güzel di dalgalı saçları omzuna düşmüş ince kaşları ve dolgun dudakları vardı kütahya da uyandı bu kez annesi uyudu ve o genç bayanla bir kaç saat bakıştık o bana bakarken bende ona şiir yazıyordum o güzel kızın yeşil gözleri bana ilham vermişti sakarya ya bir saat kala çantasından çıkardığı defterine bana bakarak bir şeyler yazdı bir sayfa sonra koparıp bu senin diye işaret yaptı sakar yaya yarım saat kala tunatan tesislerin de indiğimiz de ilk işim onu bulmak oldu bana sadece bir arkadaşına benzettiğini söyledi yazdıklarını istediğimde vermekten vazgeçtiğini söyledi ve ben sakaryada indim şiirimin hikayesi de bu umarım seninle bir daha karşılaşırız güzel kız umarım sen bu şiiri bir gün okursun