Ey Kabil’in kalbini sarıveren kıskançlık
Sevgi dolu yürekte olmaktan yerindin mi?
Semaya yükselirken yüzündeki utançlık
Pişmanlık örtüsüyle sımsıkı sarındın mı?
Kuzuyu kurban edip kanını süründün mü?

Ey halkına zulümden keyif alan firavun
Bir elinde şarabın diğer elinde çavun
İlahi mahkemede gel de kendini savun
Kurt iken kuzuların postuna büründün mü?
Kuzuyu kurban edip kanını süründün mü?

Hazreti İbrahim’den yediğin yedi taşın
Acısından akarken kör gözden kanlı yaşın
Hala fitne fesatlık düşünür durur başın
Şeytanken insanlara insanca göründün mü?
Kuzuyu kurban edip kanını süründün mü?

Dünya malına doymaz hırs basmış gözlerini
Duyduğu utanç bile kızartmaz yüzlerini
Boş vaat dolduruyor dildeki sözlerini
Zulmün kalkanlarında saklanıp korundun mu?
Kuzuyu kurban edip kanını süründün mü?

Gücüne muhtaç olan canlıyı ezmek haz mı?
Kadını küçük görmek, çocuğa kızmak farz mı?
Aşk dolu gönüllere zalimce sızmak tarz mı?
Töre diye cehalet içinde barındın mı?
Kuzuyu kurban edip kanını süründün mü?

Coşari der nerede insanlık erdemleri
Hangi hırs ve hangi kin şaşırtır âdemleri
Pişmanlık sarar sonra görünce son demleri
Kırk tas suyla yıkanıp günahtan arındın mı?
Kuzuyu kurban edip kanını süründün mü?

17.05.2011/Samsun

İbrahim COŞAR