Birtek sen anlarsın benim halimden,
Genç yaşta tükendim yoruldum anne.
İsyan sularında aktım yıllarca,
Sabır deryasında duruldum anne

Kaç bahçeye baktım gül bulamadım,
Çıkmazlarda kaldım yol bulamadım,
Düşerken tutacak dal bulamadım,
Sonunda yılana sarıldım anne.

İstesemde daha gülemiyorum,
Sebebini bende bilemiyorum,
Kendimle Barışık olamıyorum,
Kırıldım bir kere kırıldım anne.





Anneme

Dünyada birkere gülmemiş yüzün
Hep yaş ile dolmuş gözlerin anne
Yokluğun bende en büyük hüzün
Toprak oldu öpülesi ellerin anne

Yorgun bir beden ve gülmeyen bir yüz
Kaderine ağladın gece gündün
Genç sayılan bir yaşta iken henüz
Pençesine düştün kanserin anne

Uzak kaldın nice zaman yavrundan
Dünya adeta zindandı zindan
Acılar çığ gibi sarmış her yandan
Seninde böyleymiş kaderin anne

Hepten tükenip bitmişsin bir sabah
Ansızın göçüp gitmişsin bir sabah
Orada sevindirsin seni ALLAH
Nur ile dolsun makberin anne

Coşkun Arslan