Nehirlerinde bir balık dahi barındırmayan yalnızlık ormanında
Ağaçları kökünden söken rüzgarın çığlığında gurbet kuşuyum
Mor renkli patikalarında her adım atışımda uçurum çiçekleri
Yürüyorum gölgesinde mevsimler boyu ağladığım intiharımda

Nehirlerinden sular çalan kurumuş göz pınarının gözyaşıyım
Ha kan kustum ha kan ağladım seni her düşündüğümde bil
Yoksun gölge düşmüş geceme ışıksızım ay bulanık sensizim
Her yıldız kayışında boynum gecelerce kırık sensiz aşksızım

Yalnızlığım ülkemdir benim başımda kara bulut işgalindeyim
Bütün şehir meydanlarında başkaldıran karanfil ülkesindeyim
Seni her düşündüğümde koca dünyada yalnızım umutsuzum
Keder coğrafyasında açan kan ve gözyaşı damlayan çiçeğim

Kurt ulur aya karşı prangaya vurulur tutkunun ve acının elleri
O eller ki incir ağacındaki yaprak örter gecenin çıplak yerini
Ansızın seni çağırır kan ve gözyaşı döker incir kuşunun sesi
Ağaçları yerinden söken rüzgarın çığlığında gurbet kuşuyum