Bir rüzgar alır savurur önceleri.
Bazen oturur bir sokak müziğinde bile
Kendini bulursun,
Binalara bakarsın önce sonra ağaçlara
Sonrada öylece baka kalırsın işte

Dalarsın uzaklara hiç yaşanmamış gibi
Hatta olmamış gibi

Bazen düşlerine hayallerine sevdiklerine sevenlerine
Lanet edersin

Dersin işte
Kimi sevsem bir adı var
Kimi sevsem bir geçmişi var
Kimi sevsem geçmişte bir sevdiği var

Baka kalırsın yine o boş binalara ağaçlara
Oturduğun yer senin değildir.
Kamunun halka kullanıma açtığı bir banktır

Sonra düşünürsün acaba dersin bu banklar gibimi yüreğim
Kamuya mı açık yoksa
Gerçek aşka mı

Aslında çok seversin
O gitmesin istersin
Ama kimi sevsen bir geçmişi
Geçmişte bir aşkı vardır.

İşte şu gördüğün binalar gibi kiracıdır gönlün

Diyorum ya kimi sevsem
Geçmişte bir aşkı var
Bana bakıyor ama onu hayal ediyor
Ellerimi bedenimi sarıyor ama onu hayal ediyor.

Belki işte şu ağaçlar gibisin görüldüğünde mutlu olunan
Sadece gölgesinden ve oksijeninden yararlanılan
Bir boşluk işte

Gönlüm ister şu banklardan kalkıp o binaları
O yürekleri
O bom boş bakan insanları yıkmak ve geçmek
Bilirim yapamam yüreğim bir yangın yeri

Yalnız yapa yalnız bir yangın yeri

Kimi sevsem
Ya geçmişte bir yaşamışlığı ve unutamamışlığı
Yada yüreğimi kanatırcasına geçmişine koşuşu vardı
Belki yüreğim ona vurgun beklide onun gibi bende yalnızım
Ama dedim ya belki yollardaki taşlardan bir tanesiyim
Sadece desenim farklı
Beklide ondan çok üstünden basılıp geçiliyorum.

Görmezden geliniyorum
Kulağımda o üstümden geçerken gördüğüm gülüşlerin
Şimdi öylece orda bekliyorum.

Baka kalıyorum ardından hayallerin

Belki bir geçmişte izi olmayan yüreğine
Düşen yağmur tanelerinin
Selini durdurursun diye