İnsan yaşlandıkça mıdır bilinmez
Umursamıyor bazı şeyleri
Eskiden takar oldum şeyleri takmıyorum
Eskiden günlerce unutamadım şeyler en fazla bir gün sürüyor

İnsan yaşlandıkça mıdır bilinmez
Daha bir çok özlüyor seni
Seni sevmek sanırım güzel olan
Dedim ya artık umursamazken her şeyi
Seni umur dışı yapamıyorum.

Uyudum da sen
Özlediğimde sen
Yanım da sen
Çayım da
Aşım da sen

Anadolu gibi yoğun ve kalabalıkken
İstanbul gibi iğice şişmişken
Ankara gündemi gibi yorgunken

Ben seni kafama takıyorum be sevgili
Sana her gün bir öncekinden daha çok koşuyorum

Uyumak gelmiyor sana sarıldım da
Yorgun düşüyorum

Saatlerce sana bakmak konuşmak istiyorum

Çok kafama takıyorum seni sanırım
Yaşlandıkça umursamazken dünyayı

Şimdilerde bir başka bakıyorum dünyaya

Geçenler de bir kitapta diyorki
Sevgilim ellerini tuta bilme saadetinden koyma beni

Ben işte bunu düşünüyorum durmadan
Ellerin ya bensiz kalırsa

Hani bir zamanlar bir yorgun demokrat vardı ya
Saçları ağarmış
Huysuz çekilmez

İşte o şimdi yok
Sadece seni işte seni
Her gün kafama takıyorum
O bensiz ben onsuz ne yaparım diye

Seni sanırım kafa çok takıyorum sevgili
Saçımda ki şu beyazlıkların sebebi sen misin yoksa?
Yoksa bu beyazlıklar aşkın meyvesi mi?
Yoksa seni kafama çok mu takıyorum ondan mı?

Sevgilim sana olan bir zaman hediyem
Aslın da var oluşumdan senden geliyor
Biliyorum umursamıyorum hiç bir şeyi
Görmüyorum duymuyorum

Ama zaman sana hediyemdi sevgilim
Seni unutmuyorum zamanın içinde her dakika
Seni kafama takıyorum sevgili

Seni kafama takıyorum
Sadece zaman mıydı sana ilk hediyem?