Hiç görmedim Allah’ından korkağı,
Sevmem asla insanlıktan ürkeği,
İster kadın olsun ister erkeği,
Dünya dönse adam olmaz şerefsiz.

Yola gelmez söz dinlemez kaçığı,
Fark etmezki büyük ile küçüğü,
Söz misali nokta nokta çocuğu,
Alem yansa adam olmaz şerefsiz.

İyi kötü kulu Allah yaratır,
Dünya geniş ama kullar daraltır,
İnsan olmaz iki ayaklı katır,
İnsan dense adam olmaz şerefsiz.

Masumlar bu sözü kendine sanar,
Değil size yaşla kuruda yanar,
Aç gözlü şerefsiz varlığa kanar,
Dünya dönse adam olmaz şerefsiz.

Komşusu aç iken tok yatan kavat,
Dünya ölümlüdür neyedir hava at,
Ecel gelir bir gün daralır saat,
Bunu bilse adam olmaz şerefsiz.

Saygı sevgi olmuş varlık saltanat,
Şerefsizin içindeki üreyen inat,
Şerefsize şerefsizlik bir sanat,
Nasıl gense adam olmaz şerefsiz.

Şart küçüğe sevgi büyüğe saygı,
Doğuştan içimde bitmeyen duygu,
Adam olmazlarda yoktur bu kaygı,
Veysel der ki; adam olmaz şerefsiz.

VEYSEL ŞİMŞEK