Bir kadın dediki:
Zor olanı fahişelikdir dünyada
Yapışır alnımın tam ortasına,
Haps olur bedenim, etden enkazın altında...

Bir başka kadın dedi ki:
Zor olanı sevmektir erkeği,
Hele o savaşın ortasındaysa,
Bir mendille beklenir yolu
Mendilim beyazdır,
Gelirse cesedi
Kan kızılıdır..

Ve annem dedi ki:
Sevmiyorum kumaş ipliklerini
Geceleri uyutmuyor ya
Gel evlat bir sor anaya...

Ve bacım dedi ki:
Seviyorum agbi karşı ki evin oğlunu
İşsiz güçsüz ama onurlu...

Ve bir işçi kadın dedi ki:
Çalışıyorum çalışmasınada
Ahh birde şefin elleri
Terli alnımı okşamasa...

Ve ölümcül hasta kadın dedi ki:
Kabuk bağlamış yüreğim,
Dokdor bırakmaz ki öleyim,
Şöyle selvi altında bekleyen
Eli nasırlı kocama bir gideyim..

Ve tutsak anası dedi ki:
Oğlum adam öldürmedi
Bir kadın namusuna ilişmedi
Üstelik ciğerlerinden hastadır
Hasta çocuğum mahpusta ölür ki...

Ve hakim kadın dedi ki:
Kanun yazılmış kardeşim,
Oğlun ekmeği için direnmiş bilirim,
Ama devlet isterki,
Şu fakir kadınların oğullarını,kızlarını
Bir gecede yakarak gebertelim!

Devrim DOKDERE