Al eline kalemi, yaz dostum,
‘Bu adam kimdi?’ derlerse eğer,
Sevdiği çoktu, seveni yoktu desinler,
Güleni çoktu, güldüreni yoktu desinler,


Hayatta iken selamımı almayalar cenazeme gelmesinler,
Sevgiden yana bana borcu olanlar yetimlere ödesinler,
Bütün dertlerimi, streslerimi gamsızlara yüklesinler,
Sözü doğru, özü doğru bir yiğitti desinler.

Kabrime gelip de okuyan varsa bir Fatiha,
İyi bilirdik, Allah rahmet eylesin diyen çoksa,
Evlatlarım adam olmuş, umudumu boşa çıkarmamışsa,
Nur içinde yatsın, aslında kaybetmedik desinler.

Öğrencilerim öğrenmişse alın terinin değerini,
Ahlaksızlığa, ikiyüzlülüğe, haksızlığa dur demesini,
Tembellikten silkinip yeniden onurlu dirilişi,
Sen de sevin, tertemiz bir dünya var artık desinler.

Arkamda kalanlar hakkını helal etmişse,
Terk ettiklerim gerçekten feryat etmişse,
Son nefesime dostlar eşlik etmişse,
Ne mutlu, gözü açık gitmedi desinler.

İman ile veda etmiş isem faniye,
Huzurla, hoş geldin diyebildiysem Azraile,
Melekler bile sevindiyse teşrifime,
Günahkardı fakat tövbe etmesini bilirdi desinler.

Derlerse eğer, daim çırpınırdı bu vatan için,
Kendini yedi bitirdi için için,
Bu emekler hem dünya hem ahiret için,
Köyünün pak toprağında yatmayı hak etti desinler.

Göz yaşlarım söndürdüyse Cehennem ateşini,
Sağ taraftan uzattılarsa amel defterimi,
İbadetlerim bayrama çevirdiyse sırat geçişini,
İnşallah, Cennette ol Rasül’e komşu olur, desinler.


Mehmet COŞKUN
05.05.2011