Biliyorum bir gün günes batıdan doğacak içlere...
Sensizlik anlamsızlaşacak çünkü terk edicek dünyamı, dünyamızı...
Yasam daha çekilir bi hal alacak; gün günümüz, tarih tarihimiz oldugunda...
Ve o gün geldiğinde zaman su gibi akmıcak, biz zamana akıcaz su gibi...

Belki bir gün, belki bir gün, farklı bir hevesle ama aynı duyguyla merhaba diyicez hayata...
Hayatta bizi, daha çekilir karşılayacak, daha sevilesi ağırlayacak içimizdeki sevgi demetlerini sunduğumuzda...
Belki o gün zaman, sevgimizin gölgesinde tutsak olucak...
Karamsarlık, karanlık pek kesemeyecek önümüzü pek uğramıyacak belki bize çünkü ışık vericez birbirimize ...

İçdeki en büyük en yoğun karartı kayıptır artık dicez ve zevkle yokluğunu hissetmeyecez...
Gelmek istediğinde ise bağımızı görür görmez içimize girme cesareti bile olamıyacak...
Başka kapılarda arayacak nasibini, belki kara listesinden silcek bidaha yazmamaya ant içerek...
Çünkü anlayacak gücünün yetmeyecegini, yetemeyeceğini...

Belki bir gün sadece güven, sevgi, tutku,ve kaybetme korkusu olcak içimizde...
İçimiz daha bi saglam olcak çünkü kendi içinde kaybolmayacak, boğulmayacak...
Çünkü bilcek başka bir iç daha var içten içe saf sevgiyle bağlanmış...
Ve onun her daim yanında olcagının bilmesi yetecek ona her şeye karsı koymak için...
Ve yine diyorumki bir gün güneş batıdan doğacak içlere.....

yazankalem......