elimde kalemim beyaz kağıda bakıyorum
öyle saf anlamsız bir şekilde
yazmak içimden gelmiyor
mutluyken dışarı yansıtmak ne kadar zevk verse de
iyi kotu her şey içimde mıhlanıp kalıyor öyle delice

kalpten beyne beyinden kağıda yansıyan iki söz ne kadar anlamlıysa
beyaz kağıda siyah yazmak içimden gelmiyor
çünkü
ben seni içimde yasarken
ne gerek var dışarı yansıtmaya
başka biriyle paylaşmaya

ve ben
içimdeki seni senle yasamaya bile kıyamazken
öyle bakıyorum beyaz kağıda
bakınıp duruyorum en temiz yerine
işleyecek olacak kelimeleri
en siyah yerinden yazmaya çalışıyorum

yüreğimde kazılı duran
en ücra köşesinde iki kelime ne kadar boş duruyor
en temiz yerinde
en sade biçimde
siyahlara bürünmüş bir konumda
ne söylenebilir ki seni senle yasarken
hangi kelime karşılayabilir ki sana duyduğum en anlamlı duyguyu
ne gerek var
onu dışarı yansıtmaya başkalarıyla paylaşmaya

senin için atan bu kalp
fısıldıyor her seferinde seni seviyorum diye hücrelerime ..

27,04,2011
14,26 :)