Günü günden suâl eden nazlı yâr!
Susuyorum, anım, ana susuyor!
İç dış dünyâm, yazı yaban bu diyâr!
Susuyorum, gönlüm sana susuyor!

Sevgi nedir? Dilden dile katık mı?
Doyurur mu? Gözü gönlü açar mı?
Sermâyesi gizil güçte batık mı?
Zuhur etse asra şifâ saçar mı?

Bir yel vardı girmişti ya gedikten;
Talan etti baharımı yazımı.
Fayda mı var buhurlardan bedikten!
Katık etti avazımı, hazzımı.

Kirleniyor aynı hızla göğümüz
Altımızda, çirkinleşen bir oyun!
Ben de bilsem hangi katta düğümüz
Çözülürse irâdeme şerh koyun!

Arzuların çiğ sesini susturdum
Ve bastırdım isyânını bilesin!
Kör nefsimi vicdanıma astırdım
Ne uğraya ne de gönle ilesin!

İç yüz var ya dünya ahret aşka iç!
İçtenlikle yaşayanlar muktedir.
Bilmesen de duymadın mı hiç mi hiç?
Gerçek sevgi dilde değil kalptedir.


Salih ERDEM / AYDIN