Şimdi bir kuğu gibiyim,
Uçmama az kaldı…
Son kez anlatacaklarımı dinle
Ve
Gitmeme izin ver…

Korkuyorum;
Yanında kalırsam toprağa kavuşacağımdan…

Korkutuyorsun;
Karanlığın elinden tutmaktan…
—Evet, kaçıyorum…
—İlk ve son kez…

Vuruyor karanlığı hoyrat benliğime,
Ve çehrem o kadar gri ki aydınlatmıyor hiçbir mutluluk gölgemi…

Sus konuşma!
Soğuk bir gölge gibi dur böyle…

Kim bilir bir gecenin sabahında yanın da olmayacak,
Vuslatım…

Ölümün kollarına bırakacağım usulca kendimi…

Neden gittiğimi düşünmeyeceksin bile…
Yüzünde bir gizli gülümseme,

Alacaksın faziletsiz kolları koynuna…
İşte o an!

Bedenim ruhundan ayrılacak…

Aynaya her bakışında karşında olup seninle konuşacağım…

Çehrende acı çizgiler oluşturacak,
Her biri kor alev olup;
Parçalayacak benliğini…

Gözyaşların süzülecek,
Yüreğine…

Ağlayacaksın kendi haline…

Anlayacaksın!
Neden gittiğimi…

Elinde bir denizci düğümü,
Halat…
Ve
Gözlerinde cam parçaları,
Ayağın altındaki sehpaya bir tekme vuracaksın…

Ölüm alacak senide kollarına…
Bedelini ödeyeceksin sevdanın…
Son dem gözyaşlarımda…

Ve ben usulca yaklaşacağım soğuk bedenine,
Son bir buse konduracağım mor dudaklarına; hissetmeyeceksin…

Bileceğim benim için ölmediğini…
Sus kalacak,
Sus olacağım,
Susacağım…
Toprak oluşuna...

£spera