Hani gitmesen diyorum…
Sana yaşattığım bunca acılara rağmen kalsan diyorum,
Açsan cennet bahçesi kollarını,
Cehennem sıcağını his etsem sen de.

İnzivaya çeksen olmaz mı şu gururunu?
Bir bedene sığabiliriz,
Kalbi oynarsın sen bu bedende,
Bense o kalbi sırtlayacak ruh olurum,
Hani gitmesen diyorum bu bedenden…

Sözlere boğarız aşkı,
Nefisleri açlıktan yok ederiz belki de,
İhaneti şikayet ederiz polis amcalara,
Ayrılığı kovarız bedenimizden,
Hani kal diyorum…

Haddini aştı bu ayrılık,
Ne özlem yetti bu ayrılığa,
Ne de fesatlar yok edebildi senliği.

Yeryüzünde hidrojene mahkum etme beni,
Oksijeninden bir parçada bana da ayır,
Gözlere mahkum etmemelisin aşkı be sevgili,
Niyete vurma zamanı gelmedi mi?

Mühür vuruldu sanki dudaklarıma,
Ne sesler duyuyor bu kulaklar,
Ne de güneşli bir günü görür oldu gözler,
Gidişin körleri acındırdı halime.

Sağırlara sordum senliği,
Şiveme güldü her biri,
Bir dilsizin şivesiydi sessizlik,
Bir benim şivemdi sensizlik,
Esip geçerdi sessizlik,
Bir yudum yokluk his ederdim alfabede.

Haykırır dururdu sensizlik,
Bir şilep gibi sızardın gamzelerimden,
Sensizlik sessizliği yok etti artık,
Haykırıp duruyor her şarkıda,
Her şiirde rastlıyorum sensizliğe,
Sensizlik sessizliği idam etti…
[Mehmet Yusuf SEZEN]