Bu Gülşen de bile bulunmaz, en güzel aşkta bu dediler
Ekmeği mi ve suyumu da, çokça da içişte yediler
Güller verdim de ancak bana, bülbül sensini söylediler
Önüme şehveti mutluluk şerbetidir diye serdiler
Göz görmez gönüller de bilmez, beni de yakıp bitirdiler.

Ruh da gururda ve kibirde, Hakk’a eriyerek erdiler
Muratımı aldık sandılar, çirkef çukur da eridiler

Bir garibancık gülüm vardı, onu da benden yitirttiler
Gözden de boyayıp gönülden, okşayışta da yücelttiler
Duru bir pakça dere iken, çağlayanda da erittiler
Pohpohlayarak da gönlümü, artistten de artist ettiler
Göz görmez gönüller de sevmez, yiyişte kökten bitirttiler

Yüce Allah’ı da bilenler, burnunu havadan kestiler
Huzurla dolu olarak da, huşu ile terkte estiler

Koca gövdeli çınar varken, dipten kırık dala gittiler
Koskocaman da bir dağ iken, etekten söküp bitirttiler
Darmadağın oldu şu gönlüm, koyunlar gibi de güttüler
Ne kadar da köfte var ise, o kadar da ekmek ektiler
Göz görmez gönüller de sevmez, içi boşaltışta bittiler

Çıkar deryası derinliği, umman eritmekte pektiler
Güzel değerleri bitirip, ahlaksızlığı da ektiler

Hakk’ı iyi bilirdim çekişte, şeytana da ortak ettiler
Koşturuşta maratonda da, nefesimi de erittiler
Elime dilim ekmek verip, sarayları da bitirttiler
Kör kütük de sarhoş muydum da, tufanlar oluşta estiler
Göz görmez gönüller de coşmaz, yalnızlığa horca ittiler.

Dünya malına tamah eden, cehennem ateşin dedirler
Ne ile niyette yatarsan, eşli kalkmanda da tekdirler

Ortalarda da ben kimsesiz, cıs çıplakça da kala kaldım
Bel kırık gönüller çöküşte, uçurumlar da kökü saldım
Sıcacık bir el de omzuma, canan deyişte de ders aldım
O garip kuşum da gelince, gönül aşkına tutuklandım
Gözüm açıldı gönülden de, aşkla bakışa yakalandım.

Yanlış yol ve yordamdan kopup, Allah yoluna şevkle daldım
Allah’a dönüp af diledim, Resul şefaatine kaldım.



(02.05.2011)AZAP...