Şafak kızıllığı inmeyecek gözlerime artık
Döktüğüm yaşlar kadar ıslanmayacağım
Gözlerinden başka renkleri sildim sokaklardan
En son noktasındayım alevlerin
İstesem de hasretinden daha fazla yanmayacağım
Yanamayacağım

Kendime kahrettiğim kadar ettim
Nefesini uzaklar duyuyor biliyorum
Kırlangıç mevsimi yaşadığım
Gitmesinler
Beni sensiz bırakmasınlar diyorum
Gülümsüyorum

Önüme gelen şarkı avutsun istiyorum biliyor musun
Her biri benden dertli
Bir bakış arıyorum
Bir gülüş, bir dokunuş
Nerde! Uzaklarda uzak teselli
Üzülüyorum

Şanssızlık ardımda, önümde her yanımda
Sevgiyle yaklaştıklarım bana artık kuma
Işık yoksa gözlerinde
Gidip kaçmak geliyor hep yaptığım gibi
Yahut sığınmak gönlü yalnız uykuma
Güya uyuyorum

Suluyorum geceden geceye içimdeki filizi
Ben kuruyayım o kurumasın
Sevgiliyi göremeyen bu gözler var ya
Dilerim hiç uyumasın
Uyuyamasın
Ruhum iğneli fıçısında ayrılığın
Kanıyorum

Nasılsa tesellisi yok düş gücünün
Birkaç saniyelik heyecan
Şafağın silme korkusu eklenince şafağa
Şarkılar susar
İnan kendine yenilir bu can
Yeniliyorum

Olsun, şafak kızıllığı inmeyecek gözlerime artık
Döktüğüm yaşlar kadar ıslanmayacağım
Gözlerinden başka renkleri sildim bakışlarımdan
Güneşleri yakacak haldeyim zaten
İstesem de hasretinden daha fazla yanamayacağım
Yeterince
Yeterince yanıyorum