Saatin kuruluşu unutulmuştur
Yer kaymıştır yerin üstünden
Yıl, ay, hafta gün şaşırmıştır
Ya erken emilmiştir ana sütü
Ya da geç

Başka dağların rüzgârları dokunmuştur tene
Farkı çiçeklerdedir gözler
Yürek habersiz kalmıştır yürekten
Sokak boştur
Umut sarkar saçaklardan beklenirken
Yanlış ayakların sesleri yankılanır duvarlarda
Bir ses yakalanmıştır artık

Yıllar geçer
Gözler âmâlıktan kurtulur
Ve her saniye dikilir insanın karşısına
O güne kadar saklanmış bütün hatalar sayılarak yazılır
Bir bir okunur, bulunur
Bir müddet susulur

Pişmanlık sırıtır dünlere dönük
Bazen keşkeler alır başını gider
Hüzün dolaşır gecelerin kıyılarında
Çare, sizliği ekler sonuna durmadan
Dumanlar liman kabul eder bakışları
Ben der bir ses
Sen der
Çekilen ahl’arın önüne bu, sırtına o eklenir
Saklı bohçalardan kader ve keder uzatır başını
Gülümser

Karar tokmağın ucundadır, iner
Bir gümbürtü sarsar dünyayı
Yanlış zaman yanlış yer
Alışılmışlığa alışılacaktır der hüküm
İnsan sebepsizlik bastonlarına tutunur
Hem boyun hem beli iki büklüm

Yol aranır görünmez haritalarda
Çoğu kez,
Çoğu kez yolların ucu atılmamış adımın altındadır
Yahut yüreğe konmuş kanatsız bir güvercinin kanadında

Adımlar atılmış sayılır
Her defasında aynı yere basarak
Aynı sofra, aynı yemek, aynı tat
Genelde işte budur
Benim dediğimiz hayat

Kurban tek olmaz hayatta
Hep çift dolaşır vuslatsızlığın kıyılarında
Bazen bir köşede
Teselli bulduklarda, kavuşamadıklarda aranır
Ve iki insan
Hep yanlış zamana prangalanır
Yanlış zamanda kalır