Halimiz hakikate tercümandır,
Görmeyiz.
Neden yaşanır hayat,
Kendisine soran yok,

Ölümün mahkumları,
Ne garip bir haldeyiz!

Akıllı geçinirken,
delice işler yapan
Bir sürü cahilleriz.

Düşündüm varmıdır,
Bugün ben niye varım.
Niçin yaşarım,
Diye soran,
Kendisine.

Acaba çevirip sorsam,
Aklına çok güvenen,
En zeki birisine.

Sonucunu düşünmeden,
Mana ve maksadını bilmeden,
Fayda ve kazancının hesabını yapmadan
Var mıdır Aklı olup ta herhangi bir iş yapan?

Hayatı içinde,
bir anlık bile olsa,
mantıksızlığa, anlamsızlığa,
Müsaade etmeyen aklı insan,

İnanmadan!
İnandığı gibi yaşamadan,
Yaşanan,

Hayatın ne anlamı var,
Sonu ölüm olduktan sonra,
Sonlu hayatı sonsuz,
Zan edip aldanan.

Evet acıyorum,
İnancı olmayan,
İnancını yaşamayan
İnsana, insanlığa,

İnanmayanın gömüldüğü,
Cehalet girdabı ile
İnandığını dikkate almayanın,
Saplanmış olduğu gaflet bataklığına.

Allah’a ve ahirete inananın dışında,
Sorulsa tüm insanlığa!

Niçin yaşıyorsun?
Süreci elem ve keder,
Yaşarsan uzun,
Sonu sevimsiz yaşlılık,
Neticesi SIFIR olan ölümlü hayatı.

Tüm zorluklarına rağmen,
Yaşamanın,
Varmıdır mantıklı, makul,
Mutluluk vadeden bir tek cevabı?

Nedendir bu şaşı bakış,
Nasıl izah edilir,
Bu anlamsız aldanış.

Değişmeyecek sondan kaçmak akıl karımı?
Allah’a kulluk, zor mu?
Zahmetlimi?
Yoksa ki,
Zararlımı?

Sorumsuz ve sonuçsuz yaşadığını zan etmek,
Ot gibi!
Hayvan gibi!
Yaşamak çok karlımı?