yorgun düştüm sokakların sessizliğine
yapraklar suskun
denizler martısız mavisine küskün
arnavut kaldırımları öksüz
yürüyorum istiklali çalınmış
İstiklal caddesinde
lambaların loşluğu karartıyor içimi
umutsuz,aşsız, işsiz insanlarım
mutsuzluğu tadanlarım
yarınsız!..


güneş batıdan mı doğacak yoksa
ürkütüyor beni
rüzgarların sinsi ıslığı meymenetsiz
topraklarım çatlıyor
nehirlerim haçlılara bırakılıyor
hala gözlerim kapalı
körleşmiş yüreğim alkışlıyor
soytarı canbazları!..


titriyorum karanlığa terk köşelerde
cüpbeli bir adam geçiyor
selamı unutmuş birine benziyor
dermansız bakışlarım deliyor yüreğini
derman dileniyor çaresizliğim
sanmıştım ki, Fatih’in adaletli kadısı
hınzır gülüşlerine takılıyor us’um
meğerse yüreği haçla çizilmiş münafık
’bu vatan bizim’ diyor!..


inancıma sahte kılıflar geçirilmiş
aldandım dil ucu besmelelere
kamera önlerinde kılınan CUMA namazları
odaklanıyorum riyakarlıklara
şeytan tüyüne bürünmüşlerin şerri
Firavun’ların öçle saldırışı
korkutuyor milletimi
ey halkım! ey talihsiz Türk’üm, gardaşım
sırat köprüsünden geçiyorken sen
bekleşiyor zebaniler, uyan!..
memleket... ahh memleket... hangi ellerdesin?


Zafer Direniş
...

28 Nisan 2011 Perşembe 2.00 Lahey