Demek ki o kara gün geldi,

karanliklara gömeceksin beni.

bu geceden sonra benim icin artik günes dogmayacak,

merak etme, bilirsin severim ben geceleri.

senin yoklugun birdaha acitmiyacak canimi,

gözlerim perisan olurcasina aglamayacak ardindan,

gece yarilari artik aramani beklemeyecegim,

bir güzel söz duyayim diye yalvarmiyacagim.

bundan sonra söylemesende olur, karanlikta sesin duyulmaz,

matemlerle, yaslarla gömülü bu beden tasiyamaz senin tek bir heceni.

birdaha asla gercek olmayacak hayallere dalmayacak yüregim.

ayni gökyüzünün altindayiz diye yildizlara seni sormayacak.

sabah sensizlige uyandigimda artik canim yanmayacak,

merak etme, ben sensiz olmasinida bilirim,

öncesinde de yoktun zaten,

hic gelmemis, bu yürege girmemis, yüregimi söküp gitmemis kabul edecegim.

al yüregimi , hatira olsun benden sana...

bir gün sende anlarsin aslinda sana olan askimin büyüklügünü,

sesimi birkerecik olsun duyabilmek icin vurursun basini soguk tas duvarlara,

hasret cektikce yüregin, özlemek nasilmis Yar belki ozaman anlarsin.

ümitsizce beklersin, hayal edersin, birtürlü kavusamaz ellerin,

cirpindikca yüregin, caresizlik nasilmis Yar belki ozaman anlarsin.

sizlar yüregin, dolar gözlerin, icin burkulur,

kara topragimi suladigin o gözyaslarinla bir cicek yeserirse kabrimde,

Cicegin Seni nasil sevdi Yar iste o gün anlarsin...