Yüreğim uçsuz bucaksız bir orman
Bünyesinde ilkel duygular saklayan.
Hayvansı iç güdüler besleyen
Ve dünyanın varoluş anının yalnızlığını barındıran
Uçsuz bucaksız bir orman...
Kimse tarafından yaratılmamış,
Kimse tarafından yok edilmemiş,
Asla keşfedilmemiş ve asla
Hiçbir tanrıyı sahiplenmemiş bir
Yalnızlık ormanı...


İçinde barındırdığı son aşk,
O son ilkel halk,
O son yalnız, kimsesiz ve çok benlikli adam,
Ormanın ortasında yere yapışan o son beden,
Artık hareketsiz duran o son bedeni son kez soyan, yüreğine son kez dokunan,
O son sakin el, son telaşlı göz....................




Sonrası,
Sonrası SESSİZLİK!........




O son adamın hayaleti
Sessizce gezmekte belki
Ormanımın derinliklerinde..


Amazon Kadınları yatmakta belki
Derinliklerimde..


Ağaçlarım
Bana bile fısıldamaz artık,
Ne olur derinliklerimde...(?)