Şehrin Dört Yalnızı – Üç
“Alper”

(İstanbul’un bilmem neresinde bir özel okulda)


Buyurun hocam, beni çağırtmışsınız!
Bi şeyim yok, iyiyim, sağ olun…

Biliyorsunuz zaten hocam
Daha ne anlatçam ya?

Evet. Kavga ettiler. Geçen gece.
Tüm gece sürdü kavgaları, ev inledi yine.
Güya bizi yatırdıktan sonra başlıyorlar,
Villanın mutfağına indiler duymayalım diye.

Ben alıştım, ama kardeşim küçük daha
Çok korkuyor ayrılacaklar diye, bir görseniz
Nasıl titriyor kızcağız. Büzülüyor yatağa ağlıyor
Onu öyle görmeye dayanamıyorum.
Daha beş yaşında ama
Her şeyin farkında…

Siz görmediniz değil mi Selin’i?
O kadar tatlı bir kız ki, çokta zeki.

Ablamın umurunda değil hocam
Harçlığını aldığı sürece sesini çıkartmaz
Üniversiteyi de kazandı ya şimdi, arabayı kaptı
Ayrı eve çıkıyor zaten yakında, kurtuluyor.

O babamın sözünden çıkmaz
Gözüne girebilmek içinde her şeyi yapar

Biraz başım ağrıyor. Gece Murat’lardaydık
Fazla kaçırmışız birayı, eve gitmeden geldim
Üstümü de değiştiremedim. Yok hocam
Uyuşturucuyla işim olmaz, biraya da çocuklar zorladı

Murat’ın babası sık sık yurtdışına gidiyor
Annesi de kumarhanelerden çıkmaz
Kimse yoktu hizmetlilerden başka
İki arkadaşı daha geldi, aramızda
Eğlendik biraz. Öylesine işte…

Bu kadar. Yok hocam başka bir şey

Annem tedavi görüyor
Sinirleri bozuldu iyicene
Dayanamıyor artık kadın
Sürekli yeni bir sevgilisi çıkıyor
Sekreterdi, asistandı, personeliydi

Babam inkâr ediyor ama görenler var
Fotoğraflar var, videolar bile var
Ayrı bir ev açmış kendisine ya
Arkadaşlarım bile görmüşler
Değişik kadınlarla gezerken
Hiç utanması da yok…

Konuştum bi’kere, denedim yani
Dinlemiyor ki, saçma sapan laflar
İşine gelmeyince basıyor azarı
“Neyiniz eksik ulan?” diyip duruyor
Vuruyor, kırıyor, dağıtıyor ortalığı

Yok çocukken çok açlık çekmişte
Bizim çekmememiz için çalışıyormuş ta
Hepimiz nankörmüşüz, köpek bile değilmişiz
Hayvanlar bile kıymet bilir siz bilmiyorsunuz
Daha ne laflar hocam, boş verin ya bunları
Değişen bi’şey yok, kaç yıldır dinliyoruz
Şeytan diyo al başını git evden, olmuyo
Annemle Selin’e kıyamam ki,
İkisi de benden güç alıyor,
Ne zaman bişey olsa
Bana sarılıyorlar
Güveniyorlar

Anlıyo musunuz?

Geçen kavgalarından sonra
Bi hafta önce işte, konuşmuştuk sizinle
Hafta sonu beni de götürdü fabrikaya
Gezdirdi, çalışanlarla tanıştırdı
Buralar he senin olcak diyo
Ya hocam böyle kaba saba
Bi adamla nasıl çalışırım ben?

Anlamıyo ki işte, kendi bildiğini okuyo sadece
Bi kere bile sormaz, danışmaz bişeyi
Çocukken bile sormadı bize hiç
Bisiklet alırdı kafasına göre
Yemek söylerdi dışarıdan
Yine kafasına göre
Beğenmezsek
Dayak ve laf
Bi ton…

Arkadaşlar var okulda
Bazılarının maddî durumu iyi değil
Başarılı çocuklar. Burslu okuyolar
Konuşuyoruz arada, nasıl özeniyolar
Özel şoförle gidip geliyorum diye
Evimize, işimize, kıyafetlerimize
Ahmet var bizim sınıfta geldi bize
Geldi ve gördü bizimkileri
Babamın suratı bi karış
Annemin aklı konkende
Ablam zaten eve uğramaz

Bende onlara gittim bi akşam
Küçük bi dairede yaşıyolar, kirada
Nasıl huzurlu evleri, bi görsen hocam
Tüm aile bi arada, babaları vaktinde geldi eve
Elinde meyveler, tatlı getirmiş, çerez bile almış
Ben gelicem diye hepsinde bi telaş vardı

Adam gelir gelmez herkesin yüzü güldü
Sardı hepsini öptü, benimde hâlimi hatırımı sordu
Annesi bile nasıl ilgileniyor bi görseniz hepimizle
Kardeşler saygılı birbirine, bağlılar çok, gündüz
Kardeşini dövmüşler mahallede
Bi fırladılar hepsi birden üç kardeş
Evinin sokağında yakaladılar çocuğu
Bende gittim özür dilettiler çocuğa

Hocam yapacak bi’şey yok
Ben şu okulu liseyi bitireyim kısmetse
Üniversite okurken alırım annemle kardeşimi,
Beraber mis gibi yaşarız.

Bi saniye hocam telefonum çalıyo
Annem arıyor bakmam lâzım.

…………………………………………….

Ben çıkıyom hocam
Hastaneye kaldırmışlar
Babam yaralamış annemi…


00.25 / 26 Nisan 2011 – İstanbul