1
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1167
Okunma
Bir pergelin ayakları gibiydik
Pervanesiydik birbirimizin
Kâbe’siydik
Ben sınırları çizdim
Sen yükü çektin
Dost değildi yaşadığımız çağ
Düşmemizi bekledi köşe başında çakallar
Çatladı fırtınalarda dudaklarımız
Parçaladı ellerimizi kayalar
Kavga da ettik
Acı da çektik
Ama hep buluştu ellerimiz
Birlikte çekti suyu kuyudan
Kilit taşımdın
Sağlam durdukça yerinde
Dağları sırtımda taşırdım
Ama düşüverdin gülüm
Düşüverdin zamansız
Tamamlanmamıştı oysa henüz dairemiz
Kolu kanadı kırık pergel gibi kaldım çaresiz
(Haziran 2010)
5.0
100% (2)
Cevap Yaz