Yüreğime atılan acbüzzennep gözlerin..
Karşısında ebkem kaldığım, alev ahmeri gözlerin..
Ben ki yüreğinde aciz bir müstecir,
yüreğimi adımalûd var etti gözlerin.

Gözlerin..
Bilmem ki hangi sıfat yaraşır,
bilmem ki hangi sıfatı taşır,
bilmem ki hangi yollar ulaşır;
ağmaz bir vakıadır gözlerin...

Haykırırım aksisada dalgalanır alemde,
susarım mâlar sızar yüreğime,
ah bir izin versen elerime
Ebed-ül âbad’a açılır ellerim.
Yollar uzar karşımda yılanlar kadar hain,
Yalvarırımda gelmeme vermez dağlar izin,
Vururum dizlerime "çekilin hasret kaldım" derim,
hem sağır ham lâl ses seda beklediğim..

Gözlerin rahmet, şifa gözlerin..
Cüzzamlı, müntehir bir yüreğe davet gözlerin.
Adımı aldında unuttum kendimi,
müntehab bir MÜNTEHA’dır gözlerin..

(ebsar: gözler, acib:benzeri görülmeyen, acbüzzenneb: ölümden sonra dirilişin tohumu, ebkem: dilsiz, ahmer:kırmızı, müstecir:kiracı, adımalud:yoklukla karışık, ağmaz:kolay anlaşılmayan, aksisada:ses yankısı, mâ:su, ebedül abad:sonsuzlar sonsuzu, müntehir:kendini öldüren, müntehab:seçilmiş, MÜNTEHA:SON...)