Öyle bakıp basit görme gözünde,
Kendinde bir şey var zannetme sende,
Hep yürürüm doğruluğun izinde,
Ben insanım çok marifet var bende.

Binme derim yalancının atına,
Sakın boyun eğme kapı itine,
Göz yumarsan kabahatlının kabahatına,
O zamanda deme dünya dar bende.

Bugün eksen günü gelir biçerim,
Kimseye minnetsiz yerim içerim,
Gönül kârda gezer bakkal açarım,
Özleyipte aradağım kâr bende.

Dünya hoş güzeldir etmem inkarı,
Yokluktan yaratan varlığı varı,
Hiç unutmam Yüce Pirim Hünkar’ı,
Kimse bilmez derin sevda var bende.

İylik kötülük benim elimde,
Birşeyler yaparım kendi halimde,
İnsandan insanım düşün zalimde,
Çırpınırım iyi kötü car bende.

Boş yeredir uğraş çile bedeni,
Düşünsen geleni sonra ölüp gideni,
Bitmez sorun bilinmez ki nedeni,
Umrunda olmayan akıl var bende.

Yazdıklarım bana değil herkese,
Şair benim derken kime ne dese,
Veysel der ki;Herkes helalı yese,
Bilinmez ki ateş közüm nar bende.

Veysel Şimşek