//Ne bir amacım var, ne yetişmek istediğim bir yer,
Öylesine bir boşluk işte, bazen ağırlığı altıda ezildiğim,
Hiç açılmadı senden sonra, kapattığım pencere...
Belki de bu yüzdendir yokluğuna tahammül edemediğim,
Bir gün görünmesen ortalarda,
Merak içinde kalıp kendimi yiyip bitirdiğim//


Akşam uyumaya gittiğimde odama,
Açık bırakırdım ya lambayı,
Sen gelip, hem lambayı hem üstümü ört diye,
Aslında bilerek yapardım hepsini,
En çok da usulca saçlarımı okşamanı severdim,
Birde alnıma kondurduğun minik buseyi…


Bazen çok geç kalkardın hani, başucunda beklerdim ya,
Sen uyurken, bende sana yapardım bana yaptıklarının aynını…
Nefes alışını izler, kalp atışlarını dinlerdim,
Bir de, belli belirsiz bir tebessüm olurdu yüzünde,
Bakmaya kıyamazdım…


Başlangıçta bir oyun gibiydi hepsi,
Hani sazlıkların arasında yolunu kaybeden,
Çirkin ördek yavrusu masalını paylaştığımız gibi…


Sonra ne olduysa oldu, şiddetli bir akım kapladı benliğimi
Bencillik midir sahiplenme mi bilemiyorum ama
Ya hep, ya da hiç der olmuş, önceliklerin olduğunu,
Çoktan unutmuştum…


Sonra düşündükçe olmayacak bir duaya inandığımı anladım,
Bu yüzden, çekip gitmekti doğru çözüm, geç de olsa kavradım,
Şimdi bin bir parçaya bölünmüş bir ben var içimde,
Yaşama küskün, alabildiğine kırgın ve bir o kadar yorgun…


Zaman her şeye ilaç demiş ya bilenler, benzeri bütün sözleri,
Tekrarladım durdum kendime ama ne aklım inandı ne yüreğim,
Şiir yazmaya ve içimdeki hüzünleri boşaltmaya çalıştım bir süre,
O da olmadı, tekrar etmekten korktum belki bazı şeyleri…


Belki de söylemek için can attığım sözler dökülürse kalemimden,
Gene en başa dönmekten korktum… İşte gene aynı şeyler oluyor…
Sana söylemek için hazırladığım bütün kelimelerim kördüğüm…
Kendimden mi kaçıyorum, yoksa senden mi bilmiyorum…



Bildiğim tek şey var, o da ne seninle ne de sensiz olmuyor,
Yerin hiçbir şeyle dolmuyor… Umutsuz ve mutsuzum…
Mutsuzum ama umutsuzluk da bazen işe yararmış biliyor musun,?
Sanki daha az acı duyuyorum, ya da öyle düşünmek istiyorum...


Senden gittiğimden beri bütün ışıkları söndü yüreğimin,
Karartma gecelerinin düzleminde,
Ve gülümseyen gözlerinin özlemindeyim,
Ama senin için olsa bile, olmayacak dualara,
Âmin dememeye yeminliyim…


Söylemiştim ya çok ağlarım diye, sebepli sebepsiz,
Hep başkalarına, başka şeylere ağlardım,
Hiç istemeden de olsa, senden gittiğim için,
Bu defa günlerce ve ömrümde ilk kez,
Sadece kendim için ağladım…



Hatice AK/23 Nisan 2011