Ben ki evliya çelebiyim durmaz gezerim
Bir elimde kalem âlemi yazar çizerim

Dilenirken resulden günahıma şefaat
Nasip oldu kemtere âlemlere seyahat

Fecir vakti gaflette iken tüm beşeriyet
Yollara düşmek nefsime en büyük keyfiyet

Nice yollara girdim sonu sefalet olan
Nice insan gördüm şeytana delalet olan

Bacalarından duman tütmeyen aş kokmayan
Geceler boyunca yatağına tok yatmayan

Söğüt gölgesi altında seyre dalmış iken
Gördüm çıplak ayakların altı diken diken

Ağaçların başı dimdik semaya doğrulur
İşte bu ilde beşer doğrulukla yoğrulur

Merkebimi bağladığım kuru kütük mahzun
Kıymeti yok burada ne tadın ne de tuzun

Vardım üç âdemi hasbıhal ederken buldum
Selam verip bende aralarına oturdum

Kılıkları yoksul ama bakışları zengin
Ya Rab bu Anadolu insanı ne de engin

Sual ettim acep nice hal üzeresiniz
Dedi biri ey seyyah halden bilir misiniz

Dedim anlatın hele vardır elbet çaresi
Yoktur ey seyyahım bizler ki kul biçaresi

Diyemedim ki her derdin bir dermanı vardır
Sabır ki ihanet etmeyen en sadık yardır

Sürdüm merkebi dağlık ovalardan aştım
Sel oldum aktım umman oldum kudurdum taştım

Ben Evliya Çelebi âlemi gezen seyyah
Gezdiğim diyarları yazdım şahidim Allah