Özden benliğini kuyulara atan
Topraklara teslim filiz, filiz biten
Dikeni, gül yaprağıyla dalda tutan
Candan geçip canana, güvendir gülüm.

Sema boşluğunda, direksiz duruşun
Boğazın, damarı bıçağa sürüşün
Tatsız topraktan, lezzetlere erişin
Candan geçip canana, güvendir gülüm.

Ağaçlar, meyvede pişirir aşını
Annelerin bakışında, rahmet ışını
Yavrusuna bedel, verirken başını
Candan geçip canana, güvendir gülüm.

Gönül etten yapılı, beden merkezi
Aşkı binler dert den süzüşlü, har özü
Kerem, narında çekmediyse bir sızı
Candan geçip canana, güvendir gülüm.

Bil ki; hamdan erdiler, piştim diyenler
Vefasızdan dem alır, düştüm diyenler
Azrailsiz ölümü, aştım diyenler
Candan geçip canana, güvendir gülüm.

İki kutbun başındaki kışla, karı
Boran Ahu zarıyla, çeker baharı
Güneş renk, renk boyuyorsa nehari
Candan geçip canana, güvendir gülüm

Sevgiler kutsal, layık değil namerde
Aşkını tartmaz, düşürür çıkmaz derde
Serden geçip, ruhum ararsa her yerde
Candan geçip canana, güvendir gülüm

Seher yeli hep eser polen, dumanla
Tüm galaksiler boşta yüzer, gümanla
Akıl bu harikaya, idrak, imanla
Candan geçip canana güvendir gülüm