Bazıları adetâ gölgelerini taşlar
Söze ya eşek ile ya katır ile başlar
Peşine devam eder, inek, öküz, at, ayı
Adam şair değil de sanırsın sanki dayı
Hele diyenler yok mu şerefsiz, dümbük, dürzü
Kaldırıpta başına indireceksin gürz’ü

Taşın ne güzergâhı ne adresi bellidir
Ama kendine sorsan fiyakası ellidir
Üç beş kişi alkışlar yalandan verir gazı
Saymaya devam eder, yılan, çıyan, it, tazı
Koltukları kabarır, krallık ilân eder
Yazık şiirlerine burda oluyor heder!

Saymazlar büyükleri, sevmezler yağızları
Argo kelimelerle doludur ağızları
Sanki cenke çıkarlar silahlanıp, atlanıp
Pohpohlarsan sevinçten uçarlar kanatlanıp!
Hayvan isimleriyle kedi, köpek ve sair
Ne taşlama yazılır ne de olunur şair

Birazcık edep lütfen, inanın ki çok ayıp
Sevgi kalmamış sizde, saygı ezelden kayıp
Ya doktora görünün, ya okuyup üfürün
Sorarım bir şiirde ne işi var küfürün?
Ne sinir yapacaksın, ne kızıp azacaksın
Bu işler zekâ işi, inceden yazacaksın!

.