Son silah da sustuğunda, Mermilerimiz bittiğinde Yaslandık birbirimize, Ve gelmelerini bekledik. Bekledik ana kuzularının, Yeni gelinlerin kocalarının, Geride evlat bırakmışların Çıkagelip bizi vurmasını.
Paylaş:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir. Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Tebrikler ne güzel bir temenni ne güzel bir şiir okudum ustasının kaleminden ,umarım kurşunların patlamadığı bir dünyada yaşamyı severk yaşamak ve ateşler yakmasın hiç bir yüreği..seven yüreğine bin selâm ... Saygılarımla
'Alınterinizle gece gündüz kazandığınız malı ,biri gelip son kurşununu atana kadar elinizden almaya çalışıyorsa ..sizinde ona kuşun atma hakkınız elbette vardır..'
Savaşan taraflardan kimin gözü diğerinin malındadır ki?
Diğer bir sözünüz burada ağırlık kazanıyor: İdealler için savaşmak. Sıradan insana bu gerekli mi? Kendisine atfedilmiş değerler için ölmeli mi (Hangi birimiz konuştuğumuz dili, inandığımız dini, ait olduğumuz milliyeti ve kültürü seçtik?)
'Vatanı kurtarmak için' derler, sonra 'O topraklarda gözümüz yoktur' açıklaması yaparlar. (bkz. 1914-18 Irak ve Filistin)
Çanakkalede yüzbinler ölüme sürülür ama iki yıl sonra aynı donanma boğazdan 'Tanrı kralı korusun'u çalarak geçer, kimsenin o yüzbinlerin niye öldüğünü açıklamaz.
Kıbrıs için insanlar meydanlarda 'Ya Taksim, ya ölüm!' diye bağırtılır. Bugünse iki taraf birleşsin diye yırtılınır.
İdealler kaypaktır, değişir. Dün geçerli olanın bugün tam tersi kutsaldır. Siz ise öldüğünüzle kalırsınız.
Şiirim kısa. Ben mesajının ('Herkes boşuna ölür') açık olduğunu düşünmüştüm ama değilmiş. Kaleminize sağlık. Güzel yorumunuz için teşekkür ederim.
Sonuç olarak yanan candır..ölende insan.. insanın insana yaptığı eziyeti hiç kimse kimseye yapmıyor..İnsanın en büyük düşmanı yine ne yazık ki insan.. Keşke mermiler,pusular, olmasa, insanlar toptan tüfekten silahtan arınsa.. idealleri uğruna insanlar ölürler öldürürler.. idaller kansız olsa.. aklı fikir birliği olsa keşke..
Alınterinizle gece gündüz kazandığınız malı ,biri gelip son kurşununu atana kadar elinizden almaya çalışıyorsa ..sizinde ona kuşun atma hakkınız elbette vardır..
Diye düşünüyorum.. herkes bir ananın kuzusudur.. her insan doğuştan zararsız bir kuzudur..
Kuzu kurtlar sofrasında kuzuluktan çıkıp canileşir..canilerle birleşirse.. hakkına düşene de razı olması gerekir..
Doğru dürüst olana kimse mermi atmaz ..benim canımı komşum ha bire yakarsa ..benim kide candır bu anlamda düşünüyorum ..
siz adama yüz tane yumruk atmışsınız ,artık bir yumruk atacak haliniz kalmamışsa,
yiyeceğiniz yumrukları hak etiğinizi düşüneceksiniz..diye düşünüyorum..
Tabi şiir iki dörtlük ten ibaret olduğu için tam anlaşılır net değil mesajınız..
Eğer ;
Siz bir askerseniz ve pusuya düşürülmüşseniz..ve son kurşununuzu teröristlere atmışsanız merminizde bitmişse ..Teröristlerde sana mermi atacaktır..bu bütün dünya da böyledir ..savaş oyununda oyunun kuralır ateş etmek..
yanlış anlamayın ben Allahın verdiği canı Allah'ın alması taraftarıyım.. canlar yanmasın kanlar akmasın
Kimin mermisi önce biter? Pusuya yatanın mı, pusuya düşenin mi?
Kimin ilk, kimin son kurşunu attığı bir yana, trajik olan her iki tarafın da birbirinden farklı olmamasıdır (Hemen hemen dünyanın her yerindeki çarpışmalar için geçerlidir bu.)
'Alınterinizle gece gündüz kazandığınız malı ,biri gelip son kurşununu atana kadar elinizden almaya çalışıyorsa ..sizinde ona kuşun atma hakkınız elbette vardır..'
Savaşan taraflardan kimin gözü diğerinin malındadır ki?
Diğer bir sözünüz burada ağırlık kazanıyor: İdealler için savaşmak. Sıradan insana bu gerekli mi? Kendisine atfedilmiş değerler için ölmeli mi (Hangi birimiz konuştuğumuz dili, inandığımız dini, ait olduğumuz milliyeti ve kültürü seçtik?)
'Vatanı kurtarmak için' derler, sonra 'O topraklarda gözümüz yoktur' açıklaması yaparlar. (bkz. 1914-18 Irak ve Filistin)
Çanakkalede yüzbinler ölüme sürülür ama iki yıl sonra aynı donanma boğazdan 'Tanrı kralı korusun'u çalarak geçer, kimsenin o yüzbinlerin niye öldüğünü açıklamaz.
Kıbrıs için insanlar meydanlarda 'Ya Taksim, ya ölüm!' diye bağırtılır. Bugünse iki taraf birleşsin diye yırtılınır.
İdealler kaypaktır, değişir. Dün geçerli olanın bugün tam tersi kutsaldır. Siz ise öldüğünüzle kalırsınız.
Şiirim kısa. Ben mesajının ('Herkes boşuna ölür') açık olduğunu düşünmüştüm ama değilmiş. Kaleminize sağlık. Güzel yorumunuz için teşekkür ederim.
Sonuç olarak yanan candır..ölende insan.. insanın insana yaptığı eziyeti hiç kimse kimseye yapmıyor..İnsanın en büyük düşmanı yine ne yazık ki insan.. Keşke mermiler,pusular, olmasa, insanlar toptan tüfekten silahtan arınsa.. idealleri uğruna insanlar ölürler öldürürler.. idaller kansız olsa.. aklı fikir birliği olsa keşke..
Alınterinizle gece gündüz kazandığınız malı ,biri gelip son kurşununu atana kadar elinizden almaya çalışıyorsa ..sizinde ona kuşun atma hakkınız elbette vardır..
Diye düşünüyorum.. herkes bir ananın kuzusudur.. her insan doğuştan zararsız bir kuzudur..
Kuzu kurtlar sofrasında kuzuluktan çıkıp canileşir..canilerle birleşirse.. hakkına düşene de razı olması gerekir..
Doğru dürüst olana kimse mermi atmaz ..benim canımı komşum ha bire yakarsa ..benim kide candır bu anlamda düşünüyorum ..
siz adama yüz tane yumruk atmışsınız ,artık bir yumruk atacak haliniz kalmamışsa,
yiyeceğiniz yumrukları hak etiğinizi düşüneceksiniz..diye düşünüyorum..
Tabi şiir iki dörtlük ten ibaret olduğu için tam anlaşılır net değil mesajınız..
Eğer ;
Siz bir askerseniz ve pusuya düşürülmüşseniz..ve son kurşununuzu teröristlere atmışsanız merminizde bitmişse ..Teröristlerde sana mermi atacaktır..bu bütün dünya da böyledir ..savaş oyununda oyunun kuralır ateş etmek..
yanlış anlamayın ben Allahın verdiği canı Allah'ın alması taraftarıyım.. canlar yanmasın kanlar akmasın
Kimin mermisi önce biter? Pusuya yatanın mı, pusuya düşenin mi?
Kimin ilk, kimin son kurşunu attığı bir yana, trajik olan her iki tarafın da birbirinden farklı olmamasıdır (Hemen hemen dünyanın her yerindeki çarpışmalar için geçerlidir bu.)
Edebiyatdefteri.com, 2016. Bu sayfada yer alan bilgilerin her hakkı, aksi ayrıca belirtilmediği sürece Edebiyatdefteri.com'a aittir. Sitemizde yer alan şiir ve yazıların telif hakları şair ve yazarların kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Sitemiz hiç bir şekilde kâr amacı gütmemektedir ve sitemizde yer alan tüm materyaller yalnızca bilgilendirme ve eğitim amacıyla sunulmaktadır.
Sitemizde yer alan şiirler, öyküler ve diğer eserlerin telif hakları yazarların kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. Ayrıca sitemiz Telif Hakları kanuna göre korunmaktadır. Herhangi bir özelliğinin kısmende olsa kullanılması ya da kopyalanması suçtur.
Şiirin sahibi
Cevap Yaz