Yokluğun ole zor ki
Canımı acıtıyorsun
Kıyamam deyip de bunu nasıl yapıyorsun ki
Gözlerinin önünde eridiğimin farkında değil misin?
Buna nasıl dayanıyorsun
Sevmiyorsan çık git hayatımdan
Seviyorsan bu eziyet neden
Neden bu acı neden bu çile
Bırak nefes alayım artık
Bırak ki nefret edeyim senden
Ben o nefretle kavrulurken sen rahat et
Rahat etki ben iyice yanayım
Öylesine yanayım ki içimdeki sen eri ve ak
Çık içimden yalnız kalayım
ben ben olayım bendeki seni yok edeyim.....

Güzel şairem bir defa sevince zaten başka seçenek kalmıyor insana ya ıstırap,yada mutluluk oluyor,yüregindeki yangının dinmesi dileğimle,aramıza hoşgeldin....

'Şiir'i okumak adına geldiğim sayfanızda gördüm ki, yeni üyesiniz.
Hoşgeldiniz şiir deryasına..
dedikten sonra;
Bir şiir sahibinden çıktıktan sonra okuyucunundur diye düşünüyorum. Bu kanaatle 'Şiir' adına yaptığım paylaşımıma umarım ve ümit ederim ki darılıp/kırılmazsınız?!
Sevdalı bir yüreğin sevdası, burukluğu, öfkesi, sitemi, hüznü düşmüş kaleme.
Keşke.. Biraz daha zaman ayrılsa, mısraların üzerinden geçilse, demlenseymiş daha hoş 'Şiir' olabilirmiş diye düşündüm okuyucu gözüyle.
O vakit; sevgiliye mektup yahut mesaj yazıyor gibi halinden de uzaklaşır, farklı olurmuş.

Günlük dilde; bir arkadaşınızla, karşınızdakiyle karşılıklı konuşurken kullanılsa da 'Şiir' bir konuşma dili midir?
'Yokluğun ole zor ki' denilmiş. Oysa öyle zor ki olmalıydı. Türkçe'mizde doğrusu bu, yazarken de böyle olmalıydı diye düşünüyorum.

Nice şiirlerinizde, şiirlerin güzelliğinde buluşulması dileklerimle.
Sevgiler...

güzel dizeler .yazan yüreği kutlarım.tebriklerim yürekten saygılarımla.