Nefretin içinden nefretten öte,
Bunların yanında ısındım ite,
Asar keser vurur öldüren çöte,
Bilmem kimi hedef aldı yancılar.

Halkın arasında küflü panzehir,
Vatanın üstünde gölgeli kahir,
Söz kâr etmez bence anlamsız sihir,
Bilmem kimden talimat aldı yancılar.

Doğru yola gitmez kara lekeli,
Güven olmaz işi gücü şikeli,
Güler yüzlü, sinsi yüzü maskeli,
Diyemem Allah’a kuldu yancılar.

İzinden gitmessen değişir külah,
Bunların eceli kör kurşun, silah,
İnsan değil böcektende asalak,
Dönmez inadında kaldı yancılar.

Yapmaz yıkar yakar üstüne üstlük,
Koyundur bunlara yakışan ıslık,
Bunlar insan değil pislikten pislik,
Dünyaya nefretli geldi yancılar.

Ekmek vatan bölmek ile aranmaz,
Şanlı Mehmet sizi avlar üşenmez,
Yakmakla yıkmakla hedef görünmez,
Meydanlarda taştı doldu yancılar.

Ben bunlara demem Allah’ın kulu,
Kudurmuş bunamış şaşırmış yolu,
Olmaz kör şeytanın sağ ile solu,
Veysel der ki; Çok can aldı yancılar.

VEYSEL ŞİMŞEK