Kömürden,elmasa çıkar bu yollar sanmıştım.
Yaktılar vaktinden önce,
ben yanmadım,ısındım.
Kül olarak yaşanır sen bilmezsin.
Tam olarak geçen gece
Senin beni çok ağlatan gözüne kaçtım.

Tüm çıkmaz sokaklarımı çıkardım sana doğru.
Sen dediğim...
Hiç gelmeyen.

Bir pergel döndü durdu etrafında.
İki ucu hiç birleşmeden bir tam daireyi oluşturdu.
Hiç kalamadık içinde.
Ben kendi hapishanemi çizdim,
En hızlı haliyle.

Geceden,gündüze döner bu yollar sanmıştım.
Yolun başı neyse sonu oymuş,anladım.
Şimdi içmde nereye götürsem benle gelen
Ağırlanmayan kırılgan yalnızlığım...

Bana öyle düşmansın ki
Uyku oluyorum,
Tutmuyorsun.

Tekilliğimden,bize çıkar bu yollar sanmıştım.
Oysa sadece akşamüstleri kendi gölgeme bastım.
Sen bana "Hoşçakal" dedin,
Ben bundan beklemeyi anladım.

Karşılıklı borçulularız birbirmize.
Sen bana bir ömür.
Ben sana bir şiir.
İkisi bedel birbirine.
Su sızısı,çivi pası...
Kapanırken zaman aralığı
Ödedim onu faizleriyle.
Kaç ömür biçmişim sana böyle?

Ortaklaşa kader kemiricileriyiz.
Yol ortak,söz ortak.
Tek fark:
sen kabulleniyorsun,
Susarak.