Direnmek
Aklımın kapıları çalıyor.
Israrla açmıyorum. İnatla çalıyor bir tanrı gençliğini damarlarımın. Çöplükte öten horoz gibi, Sahipleniyor yuvasını Elimden uçurduğum sokak kuşları. Ben en çok onlara ağladım, Kafeslendiler diye zamansız... Islıkları tahrik kokan dudakları Düşlüyorum gece yarıları. Yüzümde bir mücadele sonrası Kabuğu tutmuş zafer yaraları... Musluğa dayanmış ağızlar gibi Dileniyorum soğukluğuna yaşamın. Sinem Sal |
Şiir yolunuz açık olsun , sevgi ve selamlarımla