Git! Arkandan ağlayacak değilim.
Bu nasıl bir düşünce, nasıl bir eğilim.
Seven sevdiğine böylemi yapar?
Bütün açık kapıları nasıl kapar?
Hiç mi sevmemiş, hiç mi duymamış?
Hiç mi kendisini aşığın yerine koymamış?
Seven nasıl ağlar bilir mi?
Geceleri sessiz sessiz...
Nasıl yanar bilir mi?
Kimsesine kimsesiz...

Git! Arkandan ağlayacak değilim.
Bu sana son ihtarım sevgilim.
Ya yanımda kalacaksın,
Ya arkana bakmayacaksın.
Ya sözünü tutacaksın,
Ya döneklik yapacaksın.
Gitmek de senin kararın, dönmek de...
Bilki aklım başıma gelmekte.
Umurumda değilsin gidersen eğer,
Kalacaksan bilki herşeye değer...

Git! Arkandan ağlayacak değilim.
Özlemek de sevmek kadar bir ilim.
Beklerim, memleket dağında beklerim,
Gelmediğin günleri ölümüme eklerim.
Düşünürüm sensiz Leyla ile Mecnun’u,
Hatırlarım Mecnun’un Leyla’yı unuttuğunu.
Demek istediğim gidiyorsan yolun açık...
Kalıyorsan sonuna kadar kapım açık...
Bir ömür burada kal,
Gideceksen HOŞÇAKAL...

Kadir SUNGUR