Hüzzamlar çınlıyor kulaklarımda
Güftelerin hepsi umutlara dair
Yeni açan bahar çiçekleri kadar narin
Bülbülün güle nidası kadar naif
Bakınca kendimi gördüğüm yansıma
Avuçlarımdaysa dünden kalan papatya




Herkes düşlerdeki gibi yaşamıyor hayatı
Yetim bir hayalin gönderinde yanarkan yıldızlar
Göğsünde sakladığı yakamozlardaki ışıltılar
Bin sor, bin ah işit misali
Sandıklarda kalan muhafazakar bulutlar
Anlamazlar




Savunmasız bir iklimin feriştahı mısın
Söyle, söyle de anlayan anlasın
Bir bahar melteminde daldığım maviliklerinde
Sen başkasın
Ah ömrüm
Yalansın




Boğuldum bu akşam sığ sularında yine
Öptüm ayı gözlerinden
Koptum kemanımın telinden
Nöbette kalan bakışlarımın isyanı
Artçıları tekrarlayan depremin son anı
Fütursuz bir iğne saplandı yüreğime
Çakıl taşlarının muhabbetinde
Kumları telve telve




Ufak tefek görünse de
Büyük mesele
Ağırdan alayım biraz
Ödül vereyim kendime
Keşke...

HAZAN