Mutluluk ağacımda
sevinç çiçeğimdin bir zamanlar
bir zamanlar bütün dudaklarda şiir
bütün yüreklerde sevgi gülüydün

bak çiçek, çiçek dağlar yine
sevda yudum, yudum
bahar umut umut

oysa bir yaralı kekliğim şimdi ben
hep uzakları arar
uçurumlar büyütür gözlerim durmadan

ey benim bahçemin sevinci
gönlümdeki hasret
gözlerime yağmur diye düşürdüğüm
acılarıma tipi, saçlarıma kar yağmadan gel
gel, kırılmadan dudağımdaki mormenenekşe
gel yüreğimi yüreğine al
mühürle dudağımı
lâl eyle feryadımı
umutlarım sende saklı
ey uçurum çiçeğim
ay beyazım
gel
ay koksun mutluluk dağlarda yine

gel
dal kurumadan
solmadan yaprak
gönül haneme konuk ol
gel
Gün/eş/im
Ol....
Eş/im Ol..
kurusun gözlerimin pınarı artık

sensiz karanlıktayım
gel, ışığa tut yönümü
zöhre yıldızım
bu yürek sensiz yaralı
bu can sensiz ölü
bu ses sensiz ah!
herkes duydu bu feryadı
bir sen duymadın

yollarda sonbahar rüzgarları esiyor bak
şimdi sana gelecek
ne el, ne ayak, ne de göz kaldı
şimdi seni anlatacak
ne şarkı, ne şiir, ne de söz kaldı
ömür yorgun
gönül suskun

sustuğum
rüzgara
sesimi,
baktığım
uzaklara
gözlerimi taşımaktan
yorgunum...

milyon kere çoğaltıp hüzünleri
sorma, ellerim niye yanar
gözlerim niye arar
tek mümkünüm sensin
üşüyorum, umudunu bana ödünç ver

umutlarım sende saklı

gel/
Gün/eş/im
Ol....
son nefesim ol…

kurusun gözlerimin pınarı…