denizi özlemişim
aklım başımdan gitmiş
sevgilimin göğsünde duran
bir darağacı misali
iklimler çürütmüş toprak
benimse sol omzumun altında
yine felaketler var

nasıl yakıyor canımı
bu yağmur sonrası koku
annemi öldürüyorsun
ilk bakışında daha
ne senden Tanrı olur bana
bundan sonra bil
ne benden sana kul

çerçevesinde solmuş
birkaç resim üst üste işte
bak buradayım diyor
giden gelen kalabalıklar
çarkın ortasında ben
dön baba dönüyorum
içimde bir tek sen

buram ağrıyor dedikçe
kızıl yılanların delice çalan
çıngıraklarına sevdalanıyorum
matem eskiyor gün ağarınca
yüzsüz bir gülücük gamzen
alçaktır öylece uğruları
uğurlarken gözümü basan nisan

dilime dolamışım hayat şaşkın
ömür ikimizin gitme kal türküsü
şehirler eskiyor geceleri
gelip geçiyor önümüzden aksak makamlar
burnumda üvey anne kokusu kırağı
uzağız diye senden ağlayan
biz değiliz şu güzel bahar gitme kal