Sen gülümse hüzün çiçeği
her sabah menekşe koksun yüreğin
gözlerin sevda konuşsun…
sen gülümse
bahar koksun gülücüğün
hüzün sussun
hayatın sancısına isyan etsede yüreğin
gülümse…

Sen gülümse küstüm çiçeği
şarkılar söyle mutlu, umutlu baharlara
hüznü ölüme göm
ölümü ölümsüzlüğe...
yalnızlık yağsada saçlarına yağmurlar gibi…

Ben çilesi olayım hayatın
varsın kanayan yanına ağlasın gözlerim ömrünün
taş olsun içimdeki sevda
talan olsun kalbim acılar diyarında dirhem dirhem
sen gülümse…

Sen gülümse gül mevsimlere
ülkem kadar güzel kız
sevinçler terk etse de yurdunu
bana gül yüzünü göster
bir ömür seyrine dalayım
seni yüreğimle sarayım
bana sevgini göster…
gecen gündüzün
düştüğün kuyuda yoldaşın olayım
bir tomurcuk gibi tutunayım dallarına …

Sen gülümse düş çiçeği
yanağından kalbine yağmurlar sızsa da
ben hüznü olayım suskun gözlerinin
uzanıp öpeyim yaralarından bin defa
varsın hoyrat mevsimler geçsin üzerinden
boz bulanık sisler bassın hayallerini
talan etsin ruhunu dirhem dirhem
sen gülümse…

Sen gülümse sabahlara gün çiçeği
ben akşamında kaldım hayatın
her gece acılı bir kuş konup kirpiklerime
çöl rüzgarlarına benzeyen
hüzünlü şarkılar mırıldasın varsın dudaklarıma
sen gülümse…

Sen gülümse dünya kadar güzel kız
yemyeşil yapraklarınla gülümse
gülücüğün armağan olsun öksüz çocuklara
dağ doruklarına, uçurum kıyılarına
sen gülümse…

Ben güz mevsimiyim, dallarımda hazan şarkıları
gazel dökmüş bahçelerim tarumar
dudağımda gelincikler ölüm sarısı

Bir gün yapraklar düşerse dalından
Duygular üşürse
vurulursa kuşlar kalbinden
gökyüzü ağlarsa
sen gülümse gül çiçeği
dikenine aldırmadan
en ölümsüz gülücüğünle gülümse

’İnsan yalnız başlar yolculuklara
yolculukları yalnız bitirir’ derler
acılarını bırakıp bir eskiciye
bir sarmaşık inadıyla tutunup yaşama
korkmadan uçurumlardan
ilerle
hep kendine yürü, kendine git
başka yerde arama derdine derman
yarana derman kendini bil...