Beraber yürürdük, yalnızlığın ufkunda beraber tutardık nefesimizi
Mehtaba karşı sigaramızı yan yana tüttürürdük
Hırçınlığımızı beraber savururduk senden kalan hatıralarıma
Ayak seslerimizi yarıştırır çıldırasıya koştururduk
O küçücük adımlarım büyürdü gecenin boşluklara haykırışıyla

Gece kuşlarının o cırtlak sesini birlikte kovardık
Cebimde zıplayan bozuk paraların sesini beraber dinlerdik
İçimde seni fısıldayan o haylaz çocuğu gecenin ninnileriyle uyuturduk
Aklımı kurcalayan asılsız sorulara yanıt arardık karanlığın ufkunda
İçimde örselenen tozlu aynalarımda beraber yansır
Yanı başımızdaki suskun denizin ıslak düşlerine beraber dokunurduk
Hiç ses çıkartmazdı gece, saçlarını okşayıp sigaramı yüzüne üflediğimde
Sus sus be konuşma uzaklardasın dediğim olmuştur sana ara sıra
Şaşkına döner ürkütücü kahkahalara bulanır ve bambaşka sevinirdi gece
Ne zaman seni anlatmaya kalkışsam
Gecenin gözlerinde parlardı o berrak hayalin
Gece öfkelenirdi düşüncelerimi okur sus pus olurdu
Sonra uçurum olurdu sesin, ölümü soluklardım gecenin kıskacında
Birden küçücük bir mezar belirirdi hayalinin orta noktasında
Kaç kez beni gömmeyi denedi gece, ama yapamadı…

Çok samimiydim gecelerle tahammül edemezdi ayrılığa
Ne zaman bir kadın ismi yankılansa gecenin gözlerinde
Uçuklayan dudaklarım ne zaman ismini geceye sunsa
Zifiri karanlıkta kalakalır gecenin çığlığı kovalardı adını içimde..
Çok samimiydim gecelerle, ölesiye kıskanırdı beni senden…

OĞUZHAN SOYLU 16/04/2011